Bir şair dostum vardı,

Tofiq Mahmud adında.

Sevgisi oxunardı

Gözlərinin odunda

Sadəydi Tofiq Mahmud,

Şagird imlası kimi.

Təmizdi Tofiq Mahmud,

Bulaq damlası kimi.

Görüşəndə sözləri

Şam kimi yandırardı.

O, şeir oxuyanda

Bülbülü andırardı.

Sözləri muncuq kimi

Sırayla düzülərdi.

Elə bil ki, kəlmələr

Qayadan süzülərdi.

Bir şair dostum vardı,

Tofiq Mahmud adında.

Sevgisi oxunardı

Gözlərinin odunda.

Zahid Xəlil,

professor